Sporten met diabetes #2

Er zijn nog regelmatig mensen die aan me vragen hoe het nu met me gaat. Met m’n diabetes enzo en of ik er een beetje mee om kan gaan (lieeef). Oh en toen ik van m’n broer hoorde dat er zelfs mensen bij hem uit Nijmegen mijn blog lazen was ik toch wel een beetje vereerd (hi there!). De vorige keer schreef ik al over mijn plannen om te sporten met diabetes en toen was ik nog heel braaf van plan naar de dokter te luisteren. Maar oké, ik kon de verleiding niet weerstaan..

Ik ben een beetje eigenwijs. Dat wil ik best toegeven. De dokter raadde me aan in het nieuwe schooljaar nog maar niet te fanatiek te gaan sporten. Ik luisterde wel hoor. Maar heel eventjes. Ik bezocht braaf een yoga lesje, wat best ontspannen was. Na afloop had ik alleen niet het lekkere ‘yeey-ik-heb-lekker-gesport’ gevoel. Het voelde meer alsof ik me anderhalf uur in dromenland had bevonden. (ook niet verkeerd hoor)

Toch begon het te kriebelen. Fitnessen. Ik wil weer fitnessen! Lekker met gewichten zeulen en elke week een beetje meer. Dus ja, toen begon ik maar weer. Ik pakte mijn schema weer op en ging enthousiast naar de sportschool. Het voelde weer vertrouwd om in de sportschool in Tilburg te zijn, maar toch kwam ik teleurgesteld thuis. Ik kon heel wat minder gewicht pakken en mijn spieren zijn behoorlijk afgezwakt. Ik wist dat wel, maar het kwam nu wel hard aan. Maar uiteraard ga ik daar niet jaren om zitten treuren, huilen, janken en krijsen want daarvan krijg je nooit spieren. Dus nu ben ik weer lekker aan het fitnessen. Gewoon net als eerst. Nog met iets minder gewicht, maar dat is oké. Ik ga hard vooruit en ben daar super blij mee.

”Sporten en daarna suiker naar binnen werken”

Naast het fitnessen ben ik nu ook aan het hardlopen en zwemmen. Oh en soms nog even schaatsen op de ijsbaan in Tilburg. Heerlijk. Helaas gaat sporten nu altijd samen met suiker eten.

”De dokter zei: je mag alleen sporten tussen een waarde van 7 en 15. Mijn zoon zei: oh, nooit dus”

Het is natuurlijk tegenstrijdig: sporten en daarna suiker naar binnen werken. Voor mij is het nu noodzakelijk. Je kan wat minder insuline spuiten zodat je wat hoger zit en minder suiker hoeft in te nemen na het sporten, maar je kan ook weer niet te hoog zitten. Dan heb je namelijk geen energie. De dokter zei: onder de 7 en boven de 15 mag je niet sporten. Ik vertelde dat aan mijn verenigingszoon, die ook diabetes heeft en die zei: oh, nooit dus. Uiteraard was het een grapje, maar er zit wel een harde kern van waarheid in. Je bloedsuiker is namelijk veel te vaak niet hoe je het zou willen.

”Terwijl je slaapt, ramt het monster van een hypo je in elkaar”

Na het sporten daalt je bloedsuiker dus enorm en moet je suiker eten, wil je niet in een hypo komen. Maar niet alleen erna, soms ook tijdens. Als ik een uurtje wil zwemmen, overleef ik dat niet zonder dextro’s. Een keer kwam ik na het fitnessen thuis met een waarde van 2.7. Oeps! Oh en nog zoiets. Je gaat rond 13.00 een uurtje zwemmen. Je checkt je bloedsuiker de rest van de dag en het gaat prima, geen hypo’s of hypers. Maar dan ga je slapen en ramt het monster van een hypo je in elkaar. Je wordt zwetend en trillend wakker met een veeel te lage bloedsuiker. HOE DAN? Overdag sporten, kan nog een nasleep geven ’s nachts. Dus heb je gesport en is je suiker goed, grote kans dat je suiker ’s nachts nog eens lekker met je aan de haal gaat. Yeey. Top. Dextro eten in de nacht. Bah. bah.

Maaaar na al deze minder fijne informatie wil ik wel even melden dat het verder hartstikke prima gaat. Ik voel me goed, vrolijk en heb het prima naar mijn zin in Tilburg. Ik geniet hartstikke van het studentenleven! Oh en ik heb een lief diabetes-maatje die me sowieso snapt in dit soort dingen. En ik krijg nog steeds veel steun van alles en iedereen en daar ben ik heel dankbaar voor. Jullie zijn lief. (: