‘Even tegen je buik duwen hoor’

‘Even tegen je buik duwen hoor’

Woensdag was het weer zover, de volgende dag van het onderzoek naar de oorzaken en eventuele oplossingen van diabetes. De eerste dag was behoorlijk heftig en ik heb er zeker nog even mee in mijn hoofd gezeten. De tweede dag zou minder heftig zijn.

Ik weet wat er komt. Daarom zie ik er ook niet heel erg tegen op, maar in de trein naar Amsterdam begint het toch een beetje te kriebelen. Misschien toch een beetje zenuwachtig?

‘Helemaal prima en best relaxed’

De eerste twee uren waren geen probleem en ik val af en toe een beetje in slaap. Ik had die nacht namelijk best weinig geslapen. Er wordt eerst bloed afgenomen en daarna krijg ik een maaltijd drankje. De twee uur daarna wordt er telkens om het half uur bloed afgenomen.

Toen was het tijd voor het slangetje.

Een verpleegkundige brengt me naar een bed en vertelt wat ze gaat doen. Ik krijg een soort kastje op me, zodat ze kan zien waar het slangetje zit. Ze probeert eerst m’n rechterneusgat. Ik knijp mijn ogen dicht als het de achterkant van mijn neus raakt en door gaat naar mijn keel. Wat een rotgevoel! ‘Het is een beetje nauw, ik probeer de andere kant.’ Het slangetje gaat er weer uit en ze probeert de linkerkant. ‘Ook nauw, ik doe hem weer aan de rechterkant.’ Nog een keer knijp ik in mijn eigen handen en slik in het slangetje door mijn keel. Ik had iets te optimistisch gedacht over dit deel van de dag en een traantje glijdt van mijn wang.

‘Het wil er niet in, wil je even op je zij liggen?’

Het slangetje gaat verder mijn lichaam in en komt aan het begin van mijn darmen. ‘Het wil er niet in, wil je even op je zij liggen?’ Ik doe wat me gevraagd wordt en probeer telkens ontspannen te blijven. Het slangetje wil nog steeds m’n darmen niet in en ze probeert het nog een keer als ik op m’n andere zij lig. Het slangetje werkt niet echt mee. ‘Ik ga even tegen je buik duwen.’ Ze duwt m’n buik opzij waar waarschijnlijk m’n darm wel ergens zal zitten. Het lukt nog steeds niet en de arts wordt erbij gehaald. De verpleegkundige duwt tegen mijn buik en ondertussen probeert de arts het slangetje goed te leggen. Na een tijdje lukt het eindelijk en zit het slangetje in mijn darmen.

12243226_928266480583283_1120543231741107219_n

‘Nu komt het chille gedeelte van de dag’, denk ik. Pieter brengt me naar een kamer waar ik de rest van de dag door kan brengen. Ik krijg de eerste 9 spuiten laxeermiddel via het slangetje in m’n darmen. Het is de bedoeling dat heel mijn darmen leeg worden. Daarna krijg ik een nieuwe bacterie in mijn darmen. Om het half uur komt Pieter om weer wat laxeermiddel toe te dienen.

Ik voel me niet fijn en besluit nog even te wachten met schoolwerk. Ik geef aan dat ik misselijk ben en krijg gelijk een pilletje tegen de misselijkheid. Het is namelijk niet de bedoeling om te gaan overgeven, dan komt het slangetje mee terug naar buiten. Het laxeermiddel wordt wat langzamer toegediend. Mijn voornemen was om de hele dag aan school te werken, maar uiteindelijk heb ik vooral veel geslapen en op bed gelegen.

De vorige keer dat ik ‘leeg werd gemaakt’, ging het prima. Ik was niet misselijk en had eigenlijk nergens last van. Deze keer voel ik me helaas wat minder. Uiteindelijk krijg ik om 17.00 de nieuwe bacterie toegediend en mag het slangetje eindelijk uit mijn neus. Wat een heerlijk gevoel om weer een vrije keel te hebben!

Thuis in Tilburg aangekomen, maak ik me klaar om bij de verenigingsavond aan te sluiten. Er is wat eten voor me gemaakt en het is hartstikke gezellig. Ik voel me prima en eigenlijk ben ik best wel vrolijk. Daarom ga ik ook graag nog even mee naar Jacks (stamcafé van de vereniging). Helaas begint mijn buik opeens weer raar te doen en voel ik me behoorlijk misselijk. Na een kwartiertje verlaat ik Jacks alweer en fiets snel naar huis. De buikpijn wordt alleen maar erger en ik kruip zo snel mogelijk in bed. De volgende dag moet ik werken, dus ik hoop dat het over is morgen!

Gelukkig was het de volgende dag helemaal over en heb ik gewoon de hele dag gewerkt. Deze keer moest ik koffie promoten voor Douwe Egberts in Vlijmen en Gameren.

12295397_928871323856132_4853404603995402767_n

De volgende onderzoeksdag is in januari, waarschijnlijk een dag voor mijn verjaardag. (; In totaal moet ik nu nog 4 keer naar het ziekenhuis, maar de laatste twee keer is het maar kort en niet zo erg.

4 thoughts on “‘Even tegen je buik duwen hoor’”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


You Might Also Like

Winactie!

Winactie!

Hoeraaa! Ik begon vorig jaar een Instagram account begonnen samen met Maarten om inspiratie op te doen en te delen om gezond te leven. Gezonde studenten die graag fitnessen en gezond eten. Ondertussen is het […]

Ook een hapje darm?

Ook een hapje darm?

‘Je bent wel dapper als je mee doet’, had de arts in het eerste telefoongesprek gezegd. ‘Ach komt wel goed toch?’, dacht ik, ‘gewoon even doorbijten.’ Helaas viel het flink tegen en was het niet […]

‘We nemen je op in het ziekenhuis’

‘We nemen je op in het ziekenhuis’

Al een lange tijd had ik last van wat vage klachten. Ik had veel dorst, moest ontzettend vaak plassen, had minder energie en was al een paar maanden niet ongesteld geworden. Toen de weegschaal voor […]